این مطلب، پیش از این، در لادستان و میلاد لارستان منتشر شده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«و قلنا یا ءادم اسکن انت و زوجک الجنة و کلا منها رغداً حیث شئتما و لا تقربا هذه الشجرة فتکونا من الظالمین . فازلّهما الشیطان عنها فاخرجهما ممّا کانا فیه و قلنا اهبطوا بعضکم لبعضٍ عدو و لکم فی الارض مستقر و متاعٌ الی حین» (قرآن کریم. سوره مبارکه بقره. آیات شریفه 35 و 36)
خداوند، خود آغازگر تحریم است. آنجایی که آدم و حوا (علیهما السلام) را از نزدیک شدن به درخت ممنوعه و خوردن آن میوه‌ی بهشتی، برحذر داشت. شاید فلسفه‌ی این تحریم، تادیب و تنبیه بوده باشد؛ یعنی وقتی خدا، بنده‌اش را از چیزی تحریم می کند، حکمتش بر آموختن راه تعالی و تقرب است. این داستان از آنجا شروع شده است.
هدف از این نوشتار، بررسی نهضت تحریم تنباکو بوسیله‌ی فتوای مرجع عالیقدر آن زمان، آیت الله العظمی میزرا حسن شیرازی، ملقب به میرزای بزرگ است.