انقلابی باشیم

این مطلب، پیش از این، در لادستان منتشر شده است:

16آذر در تقویم، روز دانشجو است.
روزی که سه دانشجو در دانشگاه تهران در اعتراض به دیدار رسمی ریچارد نیکسون، معاون رئیس جمهور وقت امریکا از تهران و همچنین از سرگیری روابط ایران و بریتانیا، با شلیک تیر نیروهای امنیتی رژیم پهلوی راهی دیار حق شدند. 

طی آن روزها، دانشجوهای دانشگاه تهران با سخنرانی‌ها و ایجاد فضایی ناآرام بر این باور بودند که می‌توانند سفر مسئول آمریکایی به ایران و از سرگیری روبط ایران و بریتانیا را لغو کنند؛ بعدها گروه دیگری در جریان انقلاب اسلامی که به نام دانشجویان پیرو خط امام شناخته می‌شدند، لانه جاسوسی امریکا را تسخیر کردند. 

اندکی گذشت و در دوران دفاع مقدس، باز هم دانشجویان بودند که پیشتاز در عرصه جهاد دفاعی، در مقابل رژیم بعث عراق و بیش از ۲۷ کشور دیگر جنگیدند، به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و حتی ذره‌ای از حاک کشور را به بیگانه ندادند. 

دانشجویان انقلابی‌، چون در برهه‌ای قرار گرفته بودند که جنگِ تحمیلیِ رودررو و سختی در کار بود، وظیفه‌شان تنها شرکت و مجاهدت در جنگ بود در حالی که بعضی از غیر انقلابی‌ هایشان ماندند و اصلاً پایشان به جبهه‌ها باز نشد. 

دانشجویان، گویا راهشان را پیدا کرده بودند. می‌دانستند اگر انقلابی نباشند، یا گوسفندند که راضی می‌شوند گرگ‌هایی آن‌ها را بدَرَند و یا گرگ‌اند که به گوسفندها رحمی نمی‌کنند.

انقلابی بودند؛ در مقابل گرگ‌ها، انقلابی می‌شوند و از حالت گوسفندوار زندگی‌کردن رها می‌شوند. 

خدا هم گرگ‌ها و هم گوسفندها را به ورطه هلاکت می‌کشاند: 

«قٰالَ اُدْخُلُوا فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِکُمْ مِنَ اَلْجِنِّ وَ اَلْإِنْسِ فِی اَلنّٰارِ کُلَّمٰا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهٰا حَتّٰى إِذَا اِدّٰارَکُوا فِیهٰا جَمِیعاً قٰالَتْ أُخْرٰاهُمْ لِأُولاٰهُمْ رَبَّنٰا هٰؤُلاٰءِ أَضَلُّونٰا فَآتِهِمْ عَذٰاباً ضِعْفاً مِنَ اَلنّٰارِ قٰالَ لِکُلٍّ ضِعْفٌ وَ لٰکِنْ لاٰ تَعْلَمُونَ» ﴿قرآن کریم. سوره مبارکه الأعراف. آیه شریفه ۳۸﴾ 
«(خداوند به آنها) میگوید: در صفّ گروههای مشابه خود از جنّ و انس در آتش وارد شوید! هر زمان که گروهی وارد میشوند، گروه دیگر را لعن میکنند؛ تا همگی با ذلّت در آن قرار گیرند. (در این هنگام) گروه پیروان درباره پیشوایان خود میگویند: خداوندا! اینها بودند که ما را گمراه ساختند؛ پس کیفر آنها را از آتش دو برابر کن! (کیفری برای گمراهیشان، و کیفری بخاطر گمراه ساختن ما.) میفرماید: برای هر کدام (از شما) عذاب مضاعف است؛ ولی نمیدانید! (چرا که پیروان اگر گرد پیشوایان گمراه را نگرفته بودند، قدرتی بر اغوای مردم نداشتند.)» (ترجمه حضرت آیت الله مکارم شیرازی) 

انقلاب در سال ۵۷ به ثمر رسید و حال چه نیازی به انقلابی بودن است؟
بعضی‌ها با انقلاب اسلامی، منقلب شدند و انقلابی نشدند، یعنی فقط در بُعد درونی منقلب شدند و به بیرون دَرز ندادند. 

اما پس از انقلاب ۵۷، انقلاب تمام نشد، بلکه زمینه و پایگاهی درست شد برای انقلابی بودن و استمرار آن و عبور از موانع برای رسیدن به آرمان‌ها. به همین خاطر اکنون به انقلابیِ اصیل احتیاج است. 

انقلابیِ اصیلِ زمانِ ما، یک دانشجو است. دانشجویی که انقلابی فکر می‌کند، انقلابی در پیِ یافتن وظیفه‌اش است، به دنبال تصمیم‌سازی برای مسئولِ تصمیم‌گیر است. انقلابی به دنبال رسیدن به تکلیف است که در نهایت انقلابی عمل کند. 

دانشجو پس از اینکه از مرحله‌ی انقلاب درونی سربلند بیرون آمد، باید در پی انقلاب بیرونی باشد و دیگران را در این امر یاری نماید؛ به نحوی که به او انقلابی گویند: چه از بُعد درونی و چه بیرونی. 

انقلابی بودن یعنی نه به تفکرات لیبرالیستی غربی دل ببندد و نه از کمونیست‌های شرق پیروی کند. در قضایای اجتماعی- سیاسی روز تحلیل داشته باشد و بتواند گلیم خود و دیگران را از آب بیرون بکشد. 

نیاز جامعه‌ در حال پیشرفت ما همین است: انقلابی بودن دانشجو.