- ۰ نظر
- ۰۶ آبان ۹۳ ، ۱۹:۳۵
این مطلب، در لادستان، میلاد لارستان، سربازان جوان ، کلام فارس و عمارنامه نیز منتشر شد:
«توصیه میکنم دانشجویان عزیز را به اینکه مطالعات خودشان را، هم در زمینههاى مسائل دینى، هم در زمینهى مسائل گوناگون سیاسى، در کنار کار علمى تقویت کنند. سعى کنید قدرت تحلیل را در خودتان تقویت کنید... هرچه میتوانید در این زمینه بیشتر کار کنید.... دانشجو باید در زمینهى مسائل گوناگون کشور، مسائل اجتماعى، مسائل اقتصادى، مسائل سیاسى، تحلیل در اختیار مردم بگذارد؛ یعنى مردم بایستى بتوانند از تحلیل دانشجویان بهرهمند بشوند، استفاده کنند؛ قدرت تحلیل دانشجو باید این [طور] باشد. اینهم متکى است به مطالعه؛ باید مطالعه کنند. اینجور نباشد که نگاه دانشجو صرفاً نگاه احساسى [باشد]؛ دادههاى ذهنى شما فقط مسائل روزنامهاى نباشد؛ روى مسائل فکر کنید، مطالعه کنید، بحث کنید.»1
دقیقاً سه سال و سه ماه و دوازده روز از آن روز ننگین میگذرد!
روزی که تری جونز ملعون و البته بازیخوردهی کاخِ به اصطلاح سفید ایالات متحده دست به اقدامی شنیع زده و مصحف عزیز را، به زعمِ خویش به آتش کشیده، ناآگاه از اینکه خود را در آن دنیا آتش زده است.
اعتراض مسلمانان و دولتهای اسلامی به آن اقدام به ظاهر صلح طلبانه، از روز 31 اسفندماه 1389 شعله ور شد.
چند ماه قبلتر، و در آستانهی نهمین سالگرد حادثهی یازده سپتامبر 2001، وی خواستار برگزاری مراسم قرآنسوزی شده بود؛ هر چند در نهایت این برنامه را لغو کرد.
جونز، در 11 سپتامبر 2011 گفت: «ما قطعاً قرآنسوزی نخواهیم داشت... چه امروز... چه هیچ وقت»
و در جایی دیگر بیان کرد که: «از مسلمانان نفرت ندارم، اما از سوزاندن قرآن برای هشدار دربارهی اصول اعتقادی و ایدئولوژی اسلام که از آن نفرت دارم، استفاده خواهم کرد.»
اما، 171 روز بعد، در کلیسای کوچک خود، اقدام گستاخانهاش را جامهی عمل پوشاند و تصاویرش بطور زنده در اینترنت منتشر شد.